Tanya Swiegers-Loots is a fine artist who works in a realistic style – which serves her very well in her amazingly lifelike 3D restorations of nipples and areolas. She was inspired to start her business from her own intimate experience with breast cancer.
It was after her own breast-reconstruction surgery, when she was looking for a tattooist to perform the highly specialised and delicate art of areola repigmentation on her own breasts that Tanya Swiegers-Loots realised there were no dermapigmentologists working in South Africa specifically in nipple and areola restoration following breast reconstruction.
Her frustration turned to fascination, however, as she researched ever deeper into the subject. ‘It was like discovering a new art form,’ says this qualified fine artist. ‘I was curious about the medium, tools and colours.’
She found that the leaders in the industry were American artists, ‘all highly skilled and passionate about this procedure. Their work became my inspiration,’ she recalls.
After qualifying as a paramedical tattooist through Nouveau Contour, a European company specialising in micropigmentation techniques and tools, Tanya began searching for similarities between her oil-painting technique and the new medium of paramedical tattooing and the tools that came with it.
‘It held a lot of new challenges, but by improvising I found that I could manipulate the medium to mimic closely what my oil-paint medium could do. This allowed me to achieve realistic and natural-looking results,’ she explains.
Personal experience
Tanya’s family history with breast cancer echoes that of actress Angelina Jolie, who discovered through genetic testing that she carried a genetic variation in the BRCA1 gene that gave her an estimated 80% risk of developing breast cancer. She chose to have a preventive double mastectomy in 2013.
On Tanya’s father’s side, four of five sisters died of what they called ‘women’s cancer’. In 2007, her elder sister was diagnosed with breast cancer, and in 2013 Tanya, then aged 40, was also diagnosed with the disease.
The cancer was fortunately in its early stages, and Tanya didn’t have to undergo chemotherapy. She did, however, have a double mastectomy. Dr Christiaan Gildenhuys, a plastic and reconstructive surgeon working out of Mediclinic Panorama, did the subsequent reconstruction.
Skilled technique
‘The nipple and areola repigmentation brings to an end what is, for most women, a long and difficult journey,’ says Tanya, who asks clients for photographs of their reconstructed breast/s, from which she makes preliminary drawings of the colour, size and shape of the nipple and areola. The first session with the client results in the basic structure and placement of the nipple and areola, and depth and detail are added during follow-up sessions.
‘The technique I use is very similar to the technique I use in my oil paintings. Multiple sessions allow me to layer the colours instead of placing them next to each other, and this layering renders a more realistic, almost translucent effect,’ Tanya explains.
‘By combining my skills as an artist and my own personal understanding of how the loss breast cancer can make a woman feel, I hope to restore at least a small part of what cancer took from her,’ Tanya says.
Posted on Mediclinic Infohub 29 March 2017
Restoration of the nipple and areola (the ring of pigmented skin around the nipple) are an integral part of the reconstructive process. Restorative mastectomy tattooing – also known as dermapigmentation or paramedical tattooing – is the final procedure in this process.
Various surgical procedures are available for the reconstruction of both the nipple and areola; thereafter the pigmentation of this area of the skin renders realistic-looking areolas and nipples, as well as reducing the appearance of scars.
Although the nipple and areola are formed structurally, they still lack the distinguishing characteristics of a natural nipple and areola. This is where dermapigmentation comes into its own. Skin grafting was mostly used in the past to construct the areola; reconstructive areola tattooing has made this procedure unnecessary as the areola is now built-up around the reconstructed nipple, solely by tattooing.
Although most people have the nipple-areola reconstructed through surgery, many choose not to have any more surgery done once the breast mound is successfully reconstructed. For these people, 3-D nipple-areola simulation presents an ideal alternative. This procedure creates the illusion of a protruding nipple. To simulate three dimensional form, tonal variations, contrast and shading techniques are effectively used to create the illusion of depth.
What exactly is dermapigmentation?
It is the method of depositing hypo-allergenic mineral pigment into the dermal layer of the skin by use of a micro-thin needle.
Special knowledge and proper training is required to be able to safely tattoo skin that has been radiated and/or stretched. The process consists of at least two visits, depending on each particular case. The initial visit includes the consultation and initial saturation procedure, then a follow-up visit or more if needed.
Photographs, which are sent to me before the consultation visit, are used to make preliminary drawings, and plan the procedure. During the initial procedure, precise measurements are taken to determine the basic structure, colour, and placement of the areola.
Once the patient is satisfied with the choice of colour and placement, a numbing cream is applied to the areas needing to be worked on, and the magic begins.
A small device holding the micro-needle injects the pigment into the dermal layer of the skin. The most advanced pigments are used to mimic the skin colour with absolute safety. The procedure itself takes about 45 minutes per side.
The procedure is performed at a medical facility in a sterile environment. Only state of the art medical equipment is used to ensure the patient’s comfort, safety, and best results possible.
An aftercare kit is provided to each patient. The kit includes medical grade supplies and detailed instructions. Aftercare comprises mainly of keeping the area clean, avoiding direct sunlight, taking care not to wet the area, and preventing it from drying out. Aftercare achieves the best healed results.
Follow-up sessions occur four to six weeks after the initial saturation procedure. Some patients who have had unilateral reconstruction may need to have both areolas worked on to achieve symmetry. This may call for a bilateral session or two. Unfortunately, medical aid schemes don’t cover these procedures.
The cost for the initial areola restoration restoration saturation procedure ranges from R1 900 to R3 900, depending if you’re having unilateral or bilateral, and the 3-D nipple areola procedure ranges from R2 300 to R4 600, also dependent on unilateral or bilateral. There is also a cost for follow-up procedures. Please note prices may vary at different establishments.
A 3-D nipple areola simulation is done on clients who didn’t have a nipple surgically created. In these cases, an illusion of a protruding nipple is created with tattooing. The same technique is used to create more definition on reconstructed nipples as well.
Buddies for life Posted on 28 March 2017
Borskanker, mastektomie, rekonstruksie...en dan tatoeëer Tanya Swiegers-loots vir jou 'n baie realistiese areola en ja, selfs 'n 3D-tepel indien nodig. Haar eie kankerpad het haar tot hier gebring.
Die pienk slaan jou tussen die oë, dit sê Barbie, valle, girly. Dan spring spatsels rooi uit. 'n Skildery van Frida Kahlo in 'n wit doktersjas met 'n rooi kruis op. Die hospitaalbedjie het rooi-en-wit polkakolle. En wraggies, hier en daar is ook kalm blou. Al dié kleure verenig in 'n bont kamerjas, 'n fokuspunt.
Dis asof jy deur Alice se wonderspieël in 'n alternatiewe dimensie stap. Speel speel, 'n pophuis. Dis presies die indruk wat Tanya Swiegers Loots van Worcester wil skep. 'n Sprong weg van die werklheid, al is dit net vir die oomblik. As kunstenaar en gekwalifiseerde derma-pigment-tegnoloog doen sy paramediese tatoeëring, die enigste een plaaslik wat spesialiseer in tepel/areolarestourasie ná borsrekonstruksie.
Met haar fyn kunstenaars oog balansseer sy simmetrie, posisie, grootte, projeksie, tekstuur en kleur. Op haar webtuiste is die name van plastiese chirurge wat haar aanbeveel. "Kanker is aaklig, koud, klinies, onpersoonlik. Vroue kom hier broos. Dié prosedure is die einde van die rekonstruksieproses, van 'n lang moeilike reis. Ons wil sê: Wee' jy, borskanker het so baie gevat. Mooimaak het tweede gekom, dit het immers oor jou lewe gegaan. Vandag kry jy iets terug, kry jy jou tuitjies' terug."
Dis haar storie ook. 'n Verhaal wat vertel word deur 'n skildery van outydse Young Klinik-skoene teen die muur. Dis haar eie kunswerk, genoem Onbekende Wee. Die oorspronklike paar skoene word liefderik uitgehaal en gewys. "'n Niggie van my ma het kanker gehad, die skoene is hare. Ek het destyds geweet dis 'n familietrek, van my pa se kant af. Natuurlik het ek gewonder of ek ook daai pad gaan stap. En jy stap dit alleen. Jy kan so baie ondersteuning hê, maar niemand kan daardie kankerskoentjies namens jou aantrek nie."
Toe word haar ouer sus, Nadia, in 2007 met borskanker gediagnoseer net maar in haar middeldertigs. Sy het positief getoets vir die Brca1-geen, 'n skadelike afwyking van een van die borskanker-gene wat jou risiko vir bors- en eierstokkanker drasties verhoog. "Ons het altyd geweet daar is iets' aan my pa se kant. Ouma Gerda was een van vyf dogters. Vier is dood aan vrouekanker, syself op 46.
Daar is aanbeveel dat ek ook die toets moet laat doen. Ek het besluit, nee, ek was te bang. As ek toe geweet het wat ek nou weet, het ek 'n voorkomende mastektomie laat doen. Die resultate van die rekonstruksie is dan ook glo beter. Ek kon egter nie my kop daarom kry nie. Dit vrywillig doen? Nee."
Op veertig is sy ook met borskanker gediagnoseer. Die plus kant, dis in 'n baie vroeë stadium. Sy het die knoppie gevoel en ginekoloog toe gegaan. "Dis niks," sê hy. "Kanker voel soos 'n ertjie onder 'n kombers." 'n Jaar later, groter, vóél dit so. Tydens 'n roetine-ondersoek wys sy dit vir haar huisdokter. 'n Mammogram, die eerste een in haar lewe, en ultraklankskandering volg. Toe 'n naaldbiopsie. Kanker.
Van toe af het alles begin sweef, jy kan dit aan niemand verduidelik nie. Al daardie vroue in haar familie. In die lig van haar familiegeskiedenis het die chirurg 'n dubbele mastektomie aanbeveel. Latere toetse sou wys sy hét die Brca1-geen. Omdat die kanker so vroeg ontdek is het sy teen chemoterapie besluit.
Niemand kan egter sê jy's nou genees, daar skuil nie tog maar 'n kankerselletjie iewers in jou lyf nie. Jou vrede gee jy op. Ironies genoeg, gegewe haar omgewing nou, kon sy dit nie hanteer as iemand met 'n pienk strikkie by haar kom nie. "Dit het gevoel soos 'n nuwe identiteit. Almal ondersteun jou, maar jy voel deel van 'n subspesie. Ek wou weghardloop, nie artikels daaroor lees, daarvan hoor nie.
En kyk waar sit ek vandag, met my pienk gordyntjies! Dit gee sin aan wat met my gebeur het. Elke vrou hanteer dit op haar eie manier en as dit moes gebeur sodat ek kan doen wat ek nou doen, is dit eintlik koel."
Sy is 'n introvert, sku vir die kollig. Haar assistent, Annie (Paradys) de Kock, met haar boheemse styl, lyk meer na die tatoeëerkunstenaar. Die vyftien jaar wat sy op haar eentjie geskilder het, was lekker. Maar sy het uiteindelik "grys" begin raak. "Ek hou nie van te veel interaksie met mense nie. Dié is egter anders: Ek gee daardie vrou iets en sy weer vir my. Ek skilder steeds, maar kan nou doen wat ek wil, nie wat sal verkoop nie."
Dit het begin met haar eie soeke na afsluiting. Sy het nie dadelik 'n borsrekonstruksie gehad nie, wou net uit die hospitaal wegkom. So agt maande later het dit haar getref, hoe onnatuurlik haar lyf voel. Konkaaf, waar eers borste was. Sy het op haar maag gelê en daar was niks, net ribbes. Toe die besef: Só wou sy nie deur die lewe gaan nie.
Dr. Christiaan Gildenhuys, 'n plastiese en rekonstruktiewe chirurg by die Panorama-hospitaal in Kaapstad, het haar borste met haar eie vet opgebou. Dit lyk en voel baie natuurlik. Sy het begin navorsing doen oor areola en tepelrekonstruksie. Toe sien sy in Amerika is paramediese tatoeëring en areola-herpigmentasie die in ding. Maar plaaslik was daar niemand wat uitsluitlik daarop gefokus het nie. Hoekom kan ek dit nie doen nie, het sy gedink. Dié idee het bly spook, slaap laat wyk.
Dr. Gildenhuys het haar aangemoedig, daar is 'n behoefte aan dit. En so ook haar man, Francois. Finansieel was dit 'n waagkans, die opleiding en toerusting was duur. "Francois het van die begin af gesê: Jy is die een wat dit moet doen. Ek waag nie sommer kanse nie, ek moet seker wees van goed. En ons hét harde bene gekou, ek het my kar verkoop, my tuin met 'n drupper water gegee. As ek wou kop uittrek, het Francois gesê: Nee, jy gaan dit doen." Hy is 'n boots-en-bakkie-ou in besproeiingstegnologie. Sý het die "kunsklap en droomkop". Daar is ook die kinders, Emma (13), Jana (12) en Evan (22).
"Vroue besef nie hoe belangrik hul tepels met areolas is nie, die simboliese betekenis daarvan nie. Daarsonder lyk die bors net nie reg nie. Vóél dit nie reg nie. Jou vroulikheid is weg, selfs die rekonstruksie gee dit nie terug nie. Kyk hoeveel vroue lig daarna sommer maklik hul hemp op om jou te wys. Ek het ook. Die bors is nie meer sensueel nie. As jy die tepel/areola terugkry, hou dit op. Dis dan weer 'n bors, privaat. Jy voel weer soos 'n vrou."
Sy sien vroue se reaksie as hulle na die prosedure in die spieël kyk. En kry telkens hoendervel. Dis nie o, so mooi nie. Nee, net weer... bekend. "Jou oog is mos 'n interessante ding, kontras trek dit."
Sy doen ook 3D-tatoes, wat die illusie skep van 'n tepel. "Ek beveel dit egter net aan as jou tepelrekonstruksie onsuksesvol was. Ek het dit onlangs vir 'n identiese tweeling gedoen en dit was pragtig. Maar hul vel was perfek en mooi styf. Dis nie altyd suksesvol nie en verg meer sessies.
Eerder beveel sy aan dat jy 'n tepel chirurgies laat opbou. Haar ervaring is dat vroue dikwels nie genoeg inligting het nie. Hulle doen dit nie, sê hulle, want hulle sien op na die narkose, na die hospitaal. Maar dis 'n minimaal indringende prosedure wat met lokale verdowing gedoen. kan word. Dit word uit jou borsvel gevorm en 'n areola later rondom dit getatoeëer.
Tanya omring haar met dinge wat 'n simboliese betekenis het. Soos die josefskleed-japon. "Ná my diagnose het dit lank gevoel asof ek 'n doodskleed aanhet. Jy moet iewers op 'n punt kom waar jy daardie ervaring afsluit, die boksie aftik, weer jou geblomde rokkie aantrek. Dis wat ek ervaar met vroue hier. Hulle kry closure, ek is nou klaar. Nou beweeg ek aan.
Soms wil jy die doodskleed weer omhang; jy moet bewustelik daarteen besluit. Een van die grootste verliese wat kanker oor jou pad bring, is die vrede wat jy verloor. Gaan dit terug kom, hoe groot is die kans? Hulle gooi jou toe met statistieke. Dis hard, asof iemand 'n stempel op jou sit. Elke keer dat jy hoor iemand sê kanker het teruggekom, trek jy weer daardie doodskleed aan. Elke keer dat jy vir 'n roetine-opvolgbesoek gaan, het jy scan-xiety...
Daar is so baie klem op borskankeroorwinnaars as warriors, vegters. Ek ervaar dikwels dat 'n vrou opkrop, nie sê hoe swaar sy kry nie. Maar in haar binnekamer val sy uitmekaar. Of voor die spieël, hier, ná die prosedure. Jy het 'n pyn in jou skouer maar is te bang vir 'n scan. Jy loop eerder ses maande so. Want sê nou maar dis nie onskadelik nie...
Van hulle is sterk hoor, en dis hulle wat voor daardie spieël ineenstort. Een vrou, die huil het haar kromgetrek, sy het haarself met haar arms toegevou en hortend, soos 'n baba, gesnik. Niemand kan so huil as sy nie maande lank opgekrop het nie. Dis so onregverdig, nêrens op pad kon aflaai nie. Jy moes eers weer tepels kry, weer mooi en 'reg' lyk..."
Sy en Annie Paradys gee nie om as 'n vrou huil nie. Hulle wéét dan: Dis 'n nuwe begin. Op daardie einste polkakolbedjie vertel hulle hul stories. Maar daar word nie by die hartseer vertoef nie. "Die vreemdste ding, wanneer hulle hier uitstap, is dit regtig asof daar 'n verskuiwing was. "Nou beweeg ek vorentoe." En ek... elkeen is 'n steentjie in die muur van my genesing. Nog een en nog een... my muur raak net sterker.
Kontak Tanya 072 833 6938
Published in Sarie - 1 March 2017
As jy ’n kankerlyer is, is ons wens vir jou dat jy heel anderkant uitkom. Veral héél in jou hart, waar dit saak maak. Ons hoop hierdie vroue se ervarings help jou ’n bietjie daarmee. Saamgestel deur Salomé Delport. Medewerkers Vickie de Beer, Suzanne Kotzé, Susra Matthee en Anet Schoeman.
Volgens ons Nasionale Kanker-register se jongste syfers (2012) is Suid-Afrika se leeftydrisiko 1/15 vir wit vroue, 1/21 vir bruin vroue en 1/20 vir Indiërvroue. Vir swart vroue is dit 1/53. Dus sal 94 tot 95 uit elke 100 van ons tipiese lesers nóóit borskanker kry nie.
Die goeie syfers
Soms moet jy net die gegewens onderstebo bekyk om te sien hoe volop die goeie nuus is.
Pak dit iewers uit
Jy is ook net ’n mens. Soms het jy ’n goeie huilsessie nodig. Soms wil jy sommer net uitdruk hoe jy voel, sonder raad of antwoorde. Party van ons het selfkoestertyd in ons eie warm grotjie nodig terwyl ander groot troos op facebook of ’n blog kry. Dit is nie beter of slegter nie. Al wat saak maak, is dat dit jou ondersteun.
Skaars soos dit is, gebeur dit sowaar én meer as tevore. Dr Justus Apffelstaedt, Kaapse borskankerspesialis, sê dit is omdat ons swangerskap uitstel na die tyd wanneer borskanker begin toeneem. Daar is ook goeie nuus: swangerskap vererger nie borskanker nie. Jou kanse op herstel is net so goed soos ander vroue s’n.
Wat jy moet weet van knoppies tydens swangerskap
Nog drie dinge om jouself te beskerm
Wat vir my gehelp het
‘Tepelrestourasie het my weer bekend vir myself laat voel’ – Jo-Lize Groenewald, ’n jaar ná diagnose.
As daar iets soos ‘lekker’ aan ’n mastektomie is, is dit die helende ervaring dat jy weer tepels en areolas het.
Tuitjies. So noem André Brink tepels in Vlam in die Sneeu, die versameling van sy en Ingrid Jonker se liefdesbriewe. Poëties en soveel mooier. Mooi vóél is juis so belangrik vir ons ná al die trauma en verwonding van borskanker op soveel vlakke van vrou-wees.
“Die diepste, gelukkigste oomblikke van my lewe is die heelheid wat oor ’n vrou se gesig kom as sy haar nuwe tatoeëertepels het. Sy glimlag ánders. Tevrede. Dalk is dit net ek wat so dink?”
Tanya Swiegers-Loots se oë blink van passie vir haar nuwe werk. Sy is ’n suksesvolle kunstenaar met werke in bekende galerye. Of wás, want sy het dit verruil vir tepeltatoeëring. Of tepel/areola-restourasie deur middel van dermapigmentasie, soos dit medies genoem word.
“Ek kon nie nee sê vir die Here nie. Hy berei my al vyftien jaar lank vir hierdie werk voor. My Godsgawe is superrealisme. As daar iemand is wat ’n tepel driedimensioneel kan teken, is dit ek. Ek is gebóre vir hierdie werk.”
Haar storie begin met haar eie mastektomie:
“Ek dra die kankermutasie van die BRCA 1-geen en moes my borste drie jaar gelede laat verwyder. Albei.
“Toe ek in die teater ingestoot word, hoor ek die een suster in die verbygaan vir die ander een sê ‘ons amputasiepasiënt is hier’. Jou kop weet jy het nie borste ná jou babajare nodig nie en jy laat die woord verbygaan en druk deur met die ‘mastektomie’, soos jou dokter dit noem.
“Maar jou psige verras jou. Eendag, agt maande ná my mastektomie, lê ek op my maag en besef hoe intens ek my warm, sagte borstehobbeltjies mis. Daardie woord ‘amputasie’ slaan toe eers in. Diep.
“Ek is ’n nugter soort mens en gaan dus vir ’n rekonstruksie. Ek het dit so positief en hoopvol aangepak en gedink nou gaan alles reg wees. Dit was nie, want my rekonstruksie kon my nie tepels gee nie. In die spieël het my lyf vreemd bly lyk. Bot. Stomp. Herstel is ’n héle bors met tepels en areolas. Ek het hulle óók gemis.
“Dit is hoe ek begin nalees en op dermapigmentasie vir tepelrestourasie afgekom het. Toe ek rondvra, besef ek gou wat ek wil hê, is nie beskikbaar nie. In elk geval nie plaaslik nie. Oorsee is dit ’n gevestigde deel van jou reis na herstel maar nog nie by ons nie. Dit wat ek op die web gesien het, was pragtig. Plaaslike pogings was kosmetiese tatoeëring. Die meeste het gewissel van blote velpigmentering tot ’n hoogstens tweedimensionele effek. Dit het my laat besef dat ek uniek bekwaam is hiervoor.”
Tanya het aan die werk gespring en webfoto’s bestudeer. “Tepels is méér as net kleurpigment. Die ‘doek’ waarop jy werk, is nie plat nie. Die borste is ná chirurgie meestal onegalig en vol klein tot groter littekens. Jy moet kyk hoe jy die beskikbare kan inpas.”
Met ’n idee van wat sy wil doen, het sy eers met doodgewone grimering op haarself geëksperimenteer tot sy tevrede was dat sy ’n werklik realistiese tepel met sy areola kan skep. Gewapen met foto’s daarvan is sy terug na dr. Christiaan Gildenhuys, haar dokter by Tygerberg- hospitaal in die Kaap, en teen dié tyd haar vertroueling.
Hulle was verruk met haar idee, wat haar op die pad van behoorlike opleiding in paramediese tatoeëring geplaas het. Ná baie kursusse en baie meer ure se oefen op varkvel het sy gekwalifiseer en op pasiënte van Tygerberg-hospitaal begin werk.
Vandag het sy haar eie praktyk in Worcester, met die beste medies goedgekeurde toerusting en tatoeëer-ink van mediese gehalte.
“Dit kom vir my natuurlik. My nuwe doeke is nou vel en my verf is ink. Net soos met my skilderye is ek broeis oor elkeen van ‘my’ mensewerke. Ek was ook daar en ek weet hoe sy voel. Elkeen wat ek help, voel soos ’n stukkie genesing vir myself.
Al klink dit dramaties om dit so te stel is dit ’n ervaring soos om jou doodskleed uit te trek en in ’n nuwe blommerokkie-van-die-lewe in te glip.
Published in the Rooi Rose 24 January 2017
Talle skoonheidsalonne bied tepeltatoes aan. Maar dit is nie dieselfde as dermapigmentasie nie, al kom dit ook neer op werk wat met ’n tatoepen en -ink gedoen word. Kies vooraf slim, sodat jy nie onnodig tyd en geld verspil nie. Deur Salome Delport.
Tanya Swiegers-Loots is die enigste opgeleide dermapigmenttegnikus in Suid-Afrika wat in tepel/areola-restorasie spesialiseer. Hierdie oud-kunstenaar het na haar eie ervaring met borskanker besef dat Suid-Afrikaners nie dieselfde opsies vir die restoraise van tepels het as ander lande nie.
“Die werk wat ek hier gesien het was plat en twee-dimensioneel. Toe ek begin oplees, het ek gou besef dat die veld van dermapigmentasie hier nog grootliks onbekend is. By ons doen enkele plekke kosmetiese tatoes, maar dit voldoen nie regtig aan die standaarde nie.”
Wat is dermapigmentasie dan?
Tanya verduidelik dat dit by die definisie begin – letterlik by die soort werk wat met dermapigmentasie en met kosmetiese tatoes bedoel word.
“Kosmetiese tatoes gaan meer oor werk aan die gesig en voorkoms. Dermapigment-tegnici werk in die mediese veld, en herstel littekens, operasiemerke, geboortevlekke, brandwonde en so aan. Ek fokus net op tepelrestorasie.”
Die tweede verskil kom by opleiding in.
“Dermapigment-tegnici voltooi spesifieke gesertifiseerde paramediese kursusse en oefen baie ure op varkvel, en moet eers ons tegnieke bemeester voor ons met pasiënte mag werk.
Ons word ook opgelei om beskadigde vel te verstaan, wat na mediese behandeling baie dun of dik kan wees of verrek het, en so aan. Kosmetiese tatoërkunstenaars werk met gesonde, ongeskonde vel en word nie hiervoor opgelei nie.
Ons benadering is ook effens anders: littekens en velskades is ons kos. Ons uitdaging is juis hoe ons dit kan inspan om dit deel te maak van die ‘normale’ voorkoms. ’n Vaardige dermapigmenttegnikus sal byvoorbeeld die littekens en velvoue om die geopereerde tepel ook inspan om ’n drie-dimensionele effek te skep.
Daarby gebruik ons mediese tatoe-ink wat getoets is en veilig is vir menslike gebruik. Na borskanker moet jy nie jou gestel oorlaai met ink wat verdag en/of toksies is nie. Dermapigmentasie is by verre veiliger as gewone tatoeëring, waar ink meestal nie van ’n mediese graad is nie.
Laastens gebruik ons ’n hoë definisie digitale tatoepen, nie die gewone tatoemasjien nie. Ons kan dus baie fyner werk en beplan.
Published in the Rooi Rose 12 September 2016
Copyright © 2024 Restore Dermapigmentation. website by Horst Dieter Creative Concepts